Wyprawa Sasów na Polskę (972)

Mieszko I mógł budować swoje księstwo ''po cichu'', bez większego zainteresowania sąsiadów w czasach, kiedy było małe. Oczywiście nasz książę miał wielkie aspirację w związku z tym chciał poszerzać granice. Kiedy sięgnęły Odry, jego interesy zderzyły się z interesami cesarstwa niemieckiego, prącego na wschód z misją cywilizacyjną do ludów tam zamieszkujących. Osiągnięcie Odry szczególnie nie spodobało się margrabiom niemieckim strzegącym wschodniego pogranicza cesarstwa. W 972 roku wspomagający Wieletów rycerze niemieccy z margrabią Hodonem przekroczyli Odrę. Dysponowali ok. 3 tys. piechoty i ok. 1,5 tys. jazdy. Cel wyprawy nie jest znany, Hodon był poddanym cesarza i atakował Mieszka I, który był tego samego cesarza trybutariuszem.

Pod Cedynią już po przeprawieniu się oddziałów niemieckich na prawą stronę rzeki doszło do bitwy (24 czerwca 972 roku). Wojska Mieszka I razem z posiłkami czeskimi liczyło w zależności od szacunków między 4 a 6 tys. wojowników. Podzielone zostało na 3 części: jedna osłaniała przeprawę przez Odrę, druga ukryła się na drodze wiodącej do Cedyni, a trzecia osłaniała sam gród.



Prawdopodobnie Hodon pokonał oddziały osłonowe z Mieszkiem I na czele (pułapka?) i ruszył w stronę Cedyni. Gdy dochodził do grodu, z przodu zaszły mu droge oddziały chroniące go, natomiast z boku i z tyłu uderzyły na Niemców oddziały Czcibora, mieszkowego brata. Sukces był całkowity. Straty niemieckie bardzo wysokie, mieszkowe- znikome. Niemieccy kronikarze skarżyli się, że trupem zostali położeni wszyscy niemieccy rycerze. Władca Polski mógł dzięki temu opanować Pomorze z Wolinem i Szczecinem.
Cesarz, gdy dowiedział się o zajściu, zaprosił obu na dwór w Kwedlinburgu w celu mediacji. Doprowadził do zawarcia pokoju i zostawienia na dworze jako gwaranta syna, Bolesława. Efektem tych zmagań było opanowanie Pomorza Gdańskiego. W 981 r. ruszyła wyprawa na pomorze Gdańskie z powodu burzenia się plemion pomorskich przeciwko władzy Piastów.