Wojna z Czechami (1047-1050)

Gdy Kazimierz I Wielki rozprawił się z Mecławem mógł zwrócić swój wzrok w kierunku zagarniętych ziem w okresie chaosu przez Czechów. Sytuacja była bardzo napięta, krzywda którą wyrządził nam Brzetysław I była dotkliwa. Czeski książę wykorzystując niepewną sytuację wewnętrzną wdarł się w głąb naszego kraju rabując i mordując naszych rodaków (1038/1039).

W latach 1047-1050 Kazimierz I Odnowiciel zorganizował co najmniej dwie zbrojne wyprawy na Śląsk jednak pierwsza nie była udana z powodu braków zaopatrzenia dla wojska wynikłego z obecnej ciągłej reorganizacji struktur Państwowych. Ostatecznie udało się Kazimierzowi ponownie przyłączyć Śląsk, zdobył go wbrew woli cesarza co nie spodobało się Henrykowi III jednak Kazimierz sprytnie wspomógł wówczas zbrojnie cesarza w wyprawie na Węgry, osłabiając argumenty Henryka który już nie był taki zdecydowany w kwestii Śląska. Brzetysław I jednak czuł się pokrzywdzony i jako wasal Henryka III skarżył się o wkroczenie wojsk Polskich na Śląsk.

Aby załagodzić konflikt, cesarz Henryk III zwołał zjazd w Kwedlinburgu (Quedlinburg) 22 maja 1054 roku. W wyniku tego zjazdu doszło do porozumienia. Śląsk pozostał w rękach Polaków jednak Kazimierz był zobowiązany do płacenia trybutu z terytorium Śląska na rzecz Czech, ponadto musiał oddać ziemię gołęszycką i kłodzką południowemu sąsiadowi. 

Mapa Polski za panowania Kazimierza I Odnowiciela autorstwa: Poznaniak - własna praca na podstawie: "Ilustrowany Atlas Historii Polski"