Wojna Mieszka II z cesarzem Konradem II (1028-1031)

W pierwszych latach swojego panowania Mieszko II zwany Lambertem wziął przykład z ojca i wygnał z kraju swoich dwóch braci: Bezpryma i Ottona. Uniknął tym samym walki o władzę, przynajmniej na jakiś czas. Sytuacja polityczna w ówczesnych latach nie przedstawiała się na korzyść Mieszka II. Odziedziczył On bowiem bardzo rozległe terytorium zdobyte przez swojego ojca Bolesława I Chrobrego ale też wrogów którzy tylko czyhali na sposobność do odwetu za straty sprzed kilku lat.

Cesarstwo Niemieckie uznało koronację Mieszka II(1025, niedługo po śmierci Chrobrego) za akt uzurpacji bowiem w ówczesnych czasach tylko cesarz mógł mianować królów. W 1026 roku cesarzem zostaje Konrad II który na początku swojego panowania musiał uporać się z konfliktami wewnętrznymi Niemiec. Na dwór Gnieźnieński zjawili się posłowie Niemieccy z darem od Matyldy szwabskiej (żony Fryderyka II z Lotaryngii, córki Hermanna II, księcia Szwabii), darem tym był kodeks Matyldy w którym to po prostu podlizała się młodemu królowi aby ten wspomógł walki rebeliantów w cesarstwie. Podziałało, Mieszko II obiecał podjąć działania zbrojne które miały na celu wspomóc rebelie.

W 1028 r. Mieszko II zorganizował wyprawę wojenną na Saksonię. Spóźnił się jednak ponieważ w roku wcześniejszym cesarz Konrad II powrócił do kraju i zdołał uporać się z problemami wewnętrznymi a rebeliantów usunął bądź osadził w więzieniu, tym samym Mieszko II nie mógł w żaden sposób wpłynąć na szanse rebeliantów ponieważ walki już dogasały. Mieszko II zdołał dokonać spustoszenia w Saksonii, udało mu się zdobyć wiele łupów wojennych i jeńców jednak poza tym, najazdy nie przyniosły żadnych zysków terytorialnych i zachował się status quo. Podobnie było z odwetem Konrada II. Mieszko II po spustoszeniu Saksonii postanowił cofnąć się do granicy i przygotować się do obrony kraju przed ewentualnym atakiem Konrada.

Podczas kampanii odwetowej Konrad II liczył na pomoc Czechów i Wieletów jednak Ci nie okazali się pomocni ponieważ Wieleci mieli problemy wewnętrzne a Czesi obawiając się ewentualnego najazdu Węgrów woleli pilnować swoich ziem.
Wyprawa ograniczyła się do oblężenia Budziszyna który był twierdzą na owe czasy nie do zdobycia. Co jakiś czas Mieszko II prowadził akcje podjazdowe które co prawda eliminowały Niemców jednak nie obniżyły potencjału oddziałów Konrada. Po kilkutygodniowym oblężeniu Budziszyna w którym wojska Niemieckie niczego nie osiągnęły, cesarz postanowił zwinąć swoje wojska i pomaszerować na Bawarię gdyż w tym czasie król Węgier Stefan dokonał najazdu na południowe rubieże cesarstwa. To wydarzenie miało decydujący wpływ na kolejną wyprawę naszych rodaków na Niemcy. Mieszko II liczył że wspólnie ze Stefanem zdoła zdetronizować Konrada II i w 1030 r. zorganizował kolejną wyprawę na Saksonię i w tym roku nagle wszystko się zmieniło. Konrad II nieoczekiwanie dogadał się ze Stefanem i podpisano pokój. Przyniosło to skutki w postaci zadeklarowania się Czechów po stronie mocarstwa niemieckiego a i Wieleci zdołali uporać się z problemami wewnętrznymi. Budowała się zatem(ponownie) koalicja antypolska a Mieszko II stał w obliczu kolejnej i tym razem trudniejszej wojny. Kropkę nad i postawił Jarosław I Mądry który w 1030 r. najechał na Polskę zajmując Bełz i zapewne kilka mniejszych grodów. W tej sytuacji atak Niemców mógł być bardziej dotkliwy niż wcześniejsze i w 1031 r. Konrad II ponownie wyprawił się na Polskę.

Chaos, bałagan, trudna sytuacja gospodarcza i najazdy z dwóch stron zmusiły Mieszka II do rokowań pokojowych względem Niemiec. Mieszkowi udało się podpisać pokój tracąc jednak zdobyte z trudem Milsko i Łużyce jak i również Budziszyn co było ogromną stratą. Teraz wielka forteca należała do Niemców. Mieszko nie zdołał obronić się przed najazdem Rusinów i ostatecznie musiał uciekać z kraju, tylko że nie miał za bardzo gdzie. Nadchodziły mroczne lata dla Mieszka. Ostatecznie uciekł do Czech gdzie został podobno wykastrowany. Jarosław Mądry wraz z wygnanym bratem Mieszka II Bezprymem zdołali zająć Grody Czerwieńskie, przyłączając je do Rusi. Bezprym jednak został szybko zamordowany i Mieszkowi II udało się powrócić do kraju i odzyskać tron. W 1032 r. zdołał poniekąd uspokoić problemy wewnętrzne jednak niedługo po tym zmarł w 1034 r.