Wojna Bolesława I Chrobrego z cesarzem Henrykiem II (1002-1005)

Po śmierci Ottona III tron objął Henryk II Święty który przede wszystkim myślał o podporządkowaniu swoich sąsiadów, w tym oczywiście księstwa Bolesława I Chrobrego.
Wszystko zaczyna się na zjeździe w Merseburgu który odbył się 24 lipca 1002 roku. Zjazd pomiędzy panami niemieckimi a Henrykiem II w celu złożenia hołdu owych możnowładców nowemu królowi Niemiec. W zjeździe uczestniczył Bolesław I Chrobry licząc na przyznanie mu ziem po Ekkehardzie I który był margrabią Miśni w latach 985-1002 poniewaz te ziemie były mu obiecane.

 Według kroniki Thietmara Bolesław I Chrobry miał być ofiarą nieudanego zamachu. Napisał On w swojej kronice że po opuszczeniu zamku na księcia Polski i jego orszak napadł zbrojny tłum. Kilku rycerzy zostało poturbowanych, a większemu nieszczęściu zapobiegli towarzyszący Bolesławowi książę saski Bernard i Henryk ze Schweinfurtu. Bolesław podziękował Henrykowi i przyrzekł, że mu pomoże, kiedy tylko zaszłaby potrzeba. Prawdopodobnie inicjatorem zamieszek był sam Henryk II, który w zasadzie już nie potrzebował Bolesława Chrobrego, a musiał oddać mu przyrzeczone ziemie.
Zamach na Bolesława oznaczał wojnę. Zażądał zwrotu marchii miśnieńskiej. Wobec odmowy Guncelina Bolesław wkroczył z wojskiem na tereny marchii i spustoszył ich ziemie. Cesarz Henryk II Święty, zaangażowany w inne sprawy nie był w stanie zareagować.
 
W Czechach natomiast sytuacja rozwijała się na niekorzyść Polski. Książę czeski Udalryk (Oldrzych) uznał się lennikiem cesarskim co nie spodobało się mieszkańcom i poprosili o pomoc księcia Polskiego.
W 1003 r. Bolesław I Chrobry wkroczył do Pragi i osadził na tronie księcia Bolesława III Rudego, a gdy ten okazał się psychopatą (był bardzo okrutny), obsadził Czechy swoimi wojskami.
Tymczasem Henryk II zmagał się z powstaniem, była to doskonała okazja aby dokonać napadu na tereny Miśni który należał się Bolesławowi i był obiecany przez Ekkeharda I.
Po uporaniu się z problemami wewnętrznymi państwa,wiosną 1004 r. Henryk II mógł wyjść z kontratakiem i uderzył na Budziszyn ale nic nie wskórał. Uderzenie to okazało się porażką dlatego następne uderzenie skierował na Czechy. 8 września cesarz Henryk II Święty po zajęciu Czech posadził na tamtejszym tronie Jaromira a ten złożył hołd lenny cesarzowi. Następnie Henryk II Święty pomaszerował na Budziszyn, który po oblężeniu skapitulował. W 1005 r. ruszyła z Chociebuża kolejna wyprawa cesarska, która dotarła do Poznania. Wsparta była przez oddziały czeskie i wieleckie. Nad rzeką Sprewą doszło do serii potyczek podjazdów Bolesława z oddziałami cesarskimi. Tygodniowe oblężenie Krosna nie dało efektu. Rozpoczęto negocjacje w wyniku których zawarto rozejm. Bolesław I Chrobry musiał zrzec się Łużyc I Milska oraz Czech.