Wojna polsko - węgierska (1060)

Bolesław II Szczodry konsekwentnie odbudowywał organizację państwową Polski. Kontynuował politykę Kazimierza I Odnowiciela jednak dysponował większymi możliwościami niż ojciec, skarb książęcy nie był pusty.

Sytuacja międzynarodowa stała się wyjątkowo korzystna, rozpoczęła się walka między Cesarstwem a Papiestwem (spór o inwestyturę). Bolesław opowiedział się po stronie papieża i starał się stworzyć blok państw antycesarskich.
W tym czasie na Węgrzech trwał spór o władzę między królem Andrzejem I Białym a jego bratem księciem Belą I. Andrzejowi I Białemu urodził się syn Salomon co przekreślało szanse na objęcie tronu przez Belę I. Andrzej I popierany był przez Niemców i Czechów to też wiadomym było że gdyby ostatecznie stanął na czele Węgrów moglibyśmy mieć dodatkowego zupełnie niepotrzebnego wroga. Bylibyśmy okrążeni przez blok państw nie przychylnych Polakom. Znacznie lepszym rozwiązaniem byłoby objęcie władzy przez Belę który w zamian za wieloletnią pomoc Polaków gwarantował spokój na południowej granicy.

Bolesław postanowił interweniować i w tym celu aby nie dopuścić do Czeskiej interwencji uderzył na Morawy by nieco zająć Czechów a następnie w 1060 r.Bolesław wkroczył na Węgry i stoczył z Andrzejem bitwę w miejscowości Mosony. Starcie zakończyło się zwycięstwem Bolesława i Beli. Andrzej zmarł z ran odniesionych w bitwie. Dzięki temu sukcesowi Bela I objął tron węgierski. Dzięki temu Polska zyskała sojusznika, lecz Bolesław zaniedbał w tym czasie politykę wewnętrzną i od Polski zostało oddzielone Pomorze Zachodnie.